Net als de stem van ons innerlijke kind, is ook de stem van onze innerlijke criticus geen onbekende voor ons. Vaak legt deze stem ons innerlijke kind het zwijgen op. Een criticus kan vele gedaantes en vormen aannemen, maar kan ook volledig onzichtbaar zijn.

Vaak herken je hem of haar aan de stem die je vertelt iets niet te kunnen of ergens niet aan te beginnen. Dit kan een verinnerlijkte stem zijn van iemand uit je verleden, zoals een ouder, leraar of een andere gezagsfiguur. 

Deze stem ondermijnt ons zelfvertrouwen, breekt ons af en doet ons twijfelen aan onze eigenwaarde. 

Toch wil die stem ons vaak beschermen, maar kent geen andere manier om ons te behoeden voor pijn, gevaar of het risico om gekwetst te raken.

Een criticus die niet meteen herkenbaar is en zich soms als een onzichtbare sluipmoordenaar vermomt, raakt ons in onze diepere, existentiële lagen. Deze criticus laat de grondvesten van ons bestaan schudden en doet ons twijfelen aan ons bestaansrecht.

We kunnen deze criticus slechts herkennen aan het spoor dat hij achterlaat. Dat kan een spoor zijn van vernieling en puin, wanneer hij talloze malen onze dromen en plannen heeft weten te saboteren, maar het kan ook een spoor zijn van meerdere, uiteenlopende psychosomatische klachten.

In therapie werken we samen aan het verminderen van deze klachten en het terug opbouwen van zelfvertrouwen en je veilig voelen in de wereld.